Een mooiere wereld, wie wil dat nou niet? Zeggen ze niet ook altijd dat die mooiere wereld bij jezelf begint? Nou, dat hebben wij bij De Vries Trappen gedaan.
Vorig jaar zijn we een traject gestart om te komen tot een zelfverklaring MVO. MVO staat voor maatschappelijk verantwoord ondernemen. Iets waar wij al een tijd volledig achter staan. Je kunt niet meer zeggen dat je een verhaal hebt over people, profit en planet zonder dat te onderbouwen. Je moet meer doen dan alleen maar zeggen dat je maatschappelijk verantwoord onderneemt. Wij wilden dat voor onze fabriek daarom graag tastbaar en werkbaar maken. Ook steeds meer opdrachtgevers vragen immers om duurzaam en verantwoord. Ik ben wat onderzoek gaan doen naar ISO 26000, dat is de internationale richtlijn voor de maatschappelijke verantwoordelijkheid van organisaties. ISO 26000 kan worden toegepast door allerlei typen organisaties; groot en klein, publiek en privaat. Het biedt internationaal overeengekomen definities, principes en kernthema’s op het terrein van MVO en geeft daarnaast richtlijnen voor de implementatie van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het is niet niks, want je loopt eigenlijk op de troepen vooruit. Je wordt als bedrijf uitgedaagd om meer te doen dan wettelijk verplicht is. Een treetje hoger, zeg maar.
Al snel werd mij duidelijk dat het proces richting de MVO zelfverklaring best gecompliceerd is. We hebben alle kennis in huis, dat was niet wat ons dwarszat. Maar hoe krijg je de kennis op de juiste manier in beweging? Hoe zet je de goede stappen? Je moet het goed doen, of niet doen, vind ik. Via de SSWT hoorden we dat Ton de Jong, beleidsadviseur kwaliteitszorg, veel ervaring heeft met het uitstippelen van de route naar de zelfverklaring MVO. Begeleid door Ton hebben we in zes tot acht sessies ons bedrijfs- en productieproces onder de loep genomen. We zijn vanuit allerlei verschillende invalshoeken gaan kijken naar hoe we zo duurzaam mogelijk kunnen gaan ondernemen. Iedereen denkt dan natuurlijk direct aan het ‘vergroenen’ van het productie- en toeleveringsproces. Dat is een goede eerste stap en zeker een belangrijk onderdeel. Maar voor zo’n MVO zelfverklaring is meer nodig. Wij hebben bijvoorbeeld ook het arbobeleid, energiegebruik en andere aspecten van het bedrijfsproces minutieus en kritisch doorgenomen. Wat me daarbij opviel was iedereen vanuit zijn eigen invalshoek ging kijken naar De Vries Trappen. Bij het bespreken hiervan was dit erg verhelderend voor het totale beeld waar het nu eigenlijk over ging bij zo’n traject en hoe ons bedrijf er nu eigenlijk voor stond. Die sessies prikkelden de nieuwsgierigheid; we wilden het naadje van de kous weten en echt uitzoeken hoe we het anders en beter konden doen. Dat bespraken we natuurlijk ook onderling. Het hele proces, de sessies en het schrijven van (tussen-)rapportages, nam ongeveer vier maanden in beslag. De kosten voor de begeleiding werden vanuit SSWT vergoed, dus daar hoefden we het ook niet om te laten.
De eindrapportage is in april aangeboden aan NEN. Die heeft onze inspanningen positief beoordeeld. Daar zijn we natuurlijk enorm trots op. Het was een ontzettend leerzaam, leuk én ook intensief proces om hier als bedrijf mee bezig te zijn. Het heeft ons veel opgeleverd: we mogen het ISO 26000 logo voeren, het hele management weet wat maatschappelijk verantwoord ondernemen inhoudt. En niet alleen zij maar ook de ‘vloer’ weet hoe en waarom wij dit als bedrijf willen. Dat die MVO zelfverklaring binnen is, wil natuurlijk niet zeggen dat het werk gedaan is. We willen en moeten steeds de vinger aan de pols houden en dus steeds een treetje hoger.